اغلب می‌شنویم که پدر و مادر‌ها آرزوی خوشحالی و شادمانی فرزندانشان را می‌کنند و کمی غیرعادی است اگر پدر و مادری آرزوی زندگی معنادار برای فرزندش کند؛ در حالی که اکثر ما در بزرگسالی خواهان زندگی معناداریم و از بی‌معنایی واهمه داریم. بسیاری از ما نگران جنبه‌های پوچ‌گرایانه در فرهنگمان هستیم و وقتی معنایی را از دست می‌دهیم ناامید می‌شویم. سؤال اینجاست که معنا چیست و چرا انسان‌ها در پی آن هستند؟

در طول دو دهه اخیر جنبش روان‌شناسی پوزیتیو پیشرفت‌های قابل توجهی را در حوزه علم شاد زیستن، توانایی‌های انسان و تقویت آن‌ها انجام داده است. از نظر این جنبش روان‌شناسان بهتر است به‌جای توجه صرف به بیماری‌های روحی به این پرسش پاسخ دهند که چه چیزی زندگی را قابل تحمل و ارزشمند می‌کند. تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که انعطاف روانی کلید رسیدن به شادی و خوش‌باشی بیشتر است. ما باید با آغوشی باز احساسات متنوع را تجربه کنیم.

شادی چیست؟ خوشبخت کیست؟ پاسخ این سوال ها می تواند درک بهتری از زندگی را به انسان هدیه کند.